පෙම්වතෙකුගේ වියෝගය!!!

මගේ වියපත් හිත තලන ශෝකය

මෙනෙහි කර ගනිමි ඇගේ රූපය

මතක් වන්නේ තරුණ කල මට 

මම පිසි කදුලු ඇස් වට

එය මතක් වී තෙත් වී මගේ සියොලඟ 

සිටියා නම් ඇ අනේ දැන් මා ලග 

ආදරය නොමියේලා ඇත්ද මේකල

කියන්නට පිලිතුරු නැති බව දනිමි මා 

කියයි මේ කිසිවකට පිලිතුරු දන්නේ නැත තමා 

මුමුනාවි ඇ 

මේ සියල්ලටම පිලිතුරු කාලය 

තවත් ඉඩ දි 

බලන් ඉමු අපි 

වෙනස් වන ලෝකය 

කාලය තමයි මේ ඔක්කොටම මුල 

කිවේමි අෑ සිටි කල මුලුව 

ඈ නොඇසුවා මා කිව් කිසි දෙයක් 

අසයි මා 

කාලය කර ඇද්ද අපිට හොද දෙයක් 

අෑට ආදරය මුත් 

මම දැන් වියපත්ව අසරනය 

පතන්නේමි මම 

දැන් අෑ සමඟ කිරිමට සසර තරණය.

ආලකමන්දාව 

නිර්මාල්

ඇත්තටම ලණුව කෑවේ කව්ද?

“මල්ලී අන්න අම්මා ඔයාට කතා කරනවා.....” කුස්සියේ උයමින් උන් අම්මාගෙන් පණිවිඩයක් රැගත් අක්කා දුවවිත්, වීඩියෝ ගේම් එකේ තීරනාත්මකම හරිය ප්ලේ කරමින් සිටි මල්ලීට පැවසුවාය.

මොකටද කතා කලේ?

දන්නෑ. ගිහින් බලනවා. හදිස්සියක්ද කොහෙද.

ගේම් එකත් පෝස් කර දමා මල්ලී අම්මා අසලට ගියේය.

ඇයි අම්මේ කතා කරේ?

කවුද කතා කරා කීවේ? මං කතා කරේ නෑ...

එහෙනං අක්කා කිව්වේ කතා කරා කියලා..!

...පසෙකින් සිටි අක්කා...

හූ..හූ අප්‍රේල් මෝඩයා..................

“ %$@##%$^^$%$@$#@%$#%$#^$&$^##%@%^%$^%#%$@%$^$ “

                               අප්‍රේල් පලවෙනිදා ඉතිං මේ වගේ පොඩි පොඩි ලණු වගේම ඇස් රතුවෙන ලොකු ලොකු ලණුත් ක්‍රියාත්මක වෙන්න ඇති. ඒ සේරටම පස්සේ ඕං මං හදන්නේ මේ අප්‍රේල් පලවෙනිදා ලණු දෙන සීන් එක ගැන කතා කරන්නයි. ලණු දුන්නට ගොඩක් අය දන්නේ නෑ ඇයි එක දවසක් මේකට ඉස්පැෂල් කරගෙන ලණු දෙන්නේ කියලා. මං දැන් කියන්න යන්නේ ඒ ගැන. මේ පොස්ට් එක කියවලා ඉවර උනාම ඔයාලට තේරෙයි උඩ තියෙන කතාවට අනුව ගත්තොත් ඇත්තටම ලොකුම ලණුව කාලා තියෙන්නේ අක්කද,මල්ලිද කියල.

                   ඔයාල හැමෝම දන්නවානේ ඉතිං හිරු නොබසින අධිරාජ්ය්‍යට අපිත් යටත්වෙලා හිටියා කියලා.. ඔය කාලේ සුද්දෝ යටත් කරගත්ත රටවල් වල තියන හැම දේම තමන්ගේ අනසකට යටත් කරගන්න එක තමා කරේ. ආගම,සංස්කෘතිය ඇතුලු හැමදේම. ඔහොම කරගෙන යන අතරේ සුද්දන්ට ලොකු ප්‍රශ්නයක් උනා උන්ගේ වෙලාවට අපි වැඩ කරන්නැති එක. ඒ කියන්නේ එයාලා අවුරුද්දෙ මුල කියලා සැලකුවේ ජනවාරි පලවෙනිදා උනාට අපේ අය අවුරුද්දේ මුල කියලා සැලකුවේ අප්‍රේල් පලවෙනිදා. ඉතින් සුද්දෝ කොච්චර කිව්වත් ජනවාරි පලවෙනිදා අවුරුද්දේ මුල විදියට සලකල වැඩකරන්න කියලා කවුරුත් ඇහුවෙ නෑ. අපේ අය විතරක් නෙවේ බ්‍රිතාන්‍යයෝ යටත් කරගත්ත ගොඩක් රටවල් වල අවුරුද්දේ මුල උනේ අප්‍රේල් පලවෙනිදා. මේ හේතුව නිසා මේකට පිලියමක් කල්පනා කරපු බ්‍රිතාන්‍යයෝ ඉතිහාස ගතවෙන ජාත්‍යන්තර ලණුවක් ප්‍රචාරය කලා.. ඒ කියන්නේ අප්‍රේල් පලවෙනිදා මොඩයින්ගේ දවස විදියට ප්‍රකාශ කලා.. ඉතින් ඒ ලණුව ගිලපු මිනිස්සු අප්‍රේල් පලවෙනිදා ගොන් විහිළු කරන්න පටන්ගත්තා.. මෙහෙම මෝඩ දවසක් හාහාපුරා කියලා අවුරුද්දක් පටන්ගන්න සුබ දිනයක් කරගන්න අකමැති වුනු මිනිස්සු ජනවාරි පලවෙනිදට මාරු උනා.. අනේ ඉතින් සමහරු තවමත් අර සුද්දාගේ පරණ ලණුව නිසා අප්‍රේල් පලවෙනිදට ගොන් ජෝක් කරනවා...... 

සැතපෙන්න මා ලඟින්

ලොවම නිදන මහ රෑ යාමයේ

නිදි නැති නෙතු මට පැවසූයේ

නුඹව දකින තුරු දෙව්ලියේ

නිදනු නොහැකි බව මේ රැයේ

නුඹ පැමිනෙන තුරු හෝ සිහිනයකින්

සිත මගේ නලියයි මහ චකිතයකින්

සරසා යහනම මල් පෙති සුවඳින්

සතපව ගන්නෙමි නුඹ ආවෝතින්

සියුමැලි නලලෙහි මගෙ මුව තියලා

සිනහ නගන්නම් දෑසම බලලා

සුමුඳු පුංචි නුඹේ දෑතම අල්ලා

තුරුලට ගන්නෙමි කොපුලම සිඹලා

කෙහෙරැල් පිරිමැද සුව සලසන්නම්

ගීයක පදවැල් මුමුනාලන්නම්

නීල දෑස් නුඹෙ වෙතට එබෙන්නම්

නුඹ මගේ ලය මත හොවා තබන්නම්

රැහැයි හඬ ඇසෙයි මුළු රැය මැදදී

සඳෙහි රැස් වැටෙයි එලියට අතදී

සිසිලස නොමැකෙයි උණුහුම මැදදී

සඳ සැඟවී යයි නුඹහට ඉඩදී

අඩ අඳුරෙදි නුඹේ දෑස් පෙනෙනවා

දෙනුවන් අතරින් කඳුලැල් එනවා

සිහිනයක් සැනින් මතුවී එනවා

මතකය මතුවී කඳුලු ගලනවා

අහස

අඳුරු                                                අහස

සඳ වේ නම් නුබේ                             පහස

ඔබ වට දිලිසෙන නිල් තරු                 දහස

රවටන් ඉන්නද නිතරම                    අදහස

සඳ බැබලෙන විට              පසලොස්වකදා

ඔබ සඳ සමඟින් මුකුලු                  කරනදා

අමාවකට පාළුවෙ නුබ                 නොනිදා

රටා ගොතනවා නිල් තරු                   ඈදා

අසරණ තරු කැට නුබ                 රවටනවා

පසලොස්වකදා උන්                වැලපෙනවා

නිතරම නුබ සඳ අගේ                    කරනවා

සැමදා තරු කැට පාළු                    කපනවා

උහුලන් ඉන්නම බැරි තැන තරු          කැට

විසිරී යනවා බිඳු බිඳු කැට                    කැට

පොලව සිඹිනවා සමහර තරු              කැට

කඳුලැලි වෙනවා එතකොට මුතු          කැට

නුබට අගේ ඇති පුන්සඳ                  සමගින්

ඉන්න එහෙත් ඇයි තරු කැට        පසෙකින්

නිතර දකින තරු කැට හට          මෙලෙසින්

අවමන් නොකරනු අහසක්               විලසින්

කළු මී හරකා

මන් මේ කියන්න යන කථාව විස්වාශය අවිස්වාශය අතර දෝලනය වෙන එකක්. මේ අපේ මාමාගේ වයිෆ්ගේ තාත්තාට වෙච්චි දෙයක් ඇත්ත නැත්ත කෙසේ වෙතත් කථාව රසවත් නිසා ඕං මං දැම්මා..

මුලින්ම කියන්න ඕනේ මේ සීයාගේ පදිංචිය මහියංගනේ මාපාකඩ කියන ගමේ. එයා යන්තර ගුරුකම් සාස්තරෙන් හොද වැඩ්ඩෙක් කියල ගමේම ප්‍රසිද්ධයි. මේ සිද්දිය වෙලා දැන් අවුරුදු දහයක්වත් ඇති. මාපාකඩ කියන්නේ ඉතිං දුෂ්කර අතින් පොහොසත් ගමක්.. ගෙවල් තියෙන්නේ ගොඩක් ඈතින් ඈතට. හවස් වෙනකොට තියෙන වැඩ සේරම අහවරකරල ගෙවල්වලට වැදෙන එක තමා මේ ගමේ මිනිස්සුන්ගෙ පුරුද්ද. හවස් වෙනකොට මිනිස්සු කාගෙවත් හාවක් හූවක් නැති ගානයි. ආන්න ඒ වෙලාවල් වල තමයි වැඩි හරියක්ම මේ ගුරුන්නාන්සේ ගමන් බිමන්වල යෙදෙන්නේ. ඕං ඉතිං සුපුරුදු විදියට ගුරුන්නාන්සෙ ගියා වස් දෙස් තියෙන ගෙදරකට ආරක්ෂාවක් කරන්න. ‍මේ වැඩ කටයුතු අහවර වෙනකොට හුගක් රෑවෙලා තමයි ආපහු එන්න පිටත් වෙලා තියෙන්නේ. මෙයා ගාව තියෙනවා යකඩ අත්වාරුවක්, ඒකෙම සැඟවුනු කඩුවකුත් එක්කම. මේකත් එක්ක පයින් තමා ඉතිං ගමන. ඔහොම එනකොට තනි කෙලින් පාරක කිලොමීටරයක් විතර ගමන් කරල ඒ අවසානේ අතුරු පාරකට හැරිල තමයි ගෙදර යන්න තියෙන පාර විදියට නියමිත වෙලා තිබුනේ. මේ කෙලින් පාර දිගේ ඇවිදන් යනකොට පාර දෙපැත්තේ තියෙන්නේ වෙල්, ටික දුරක් යනකොට..... “ජක බොක...ජක බොක“ ගාලා වෙලේ වතුර කලත්තවගෙන තඩි කළු මී හරකෙක් ගුරුන්නාන්සෙගේ පිටිපස්සෙන් වෙලෙන් පාරට ගොඩ උනාලු ඕං. රැලෙන් මඟඇරුනු මී වස්සෙක්නෙ කියල ඒ ගැන මේ ගුරුන්නාන්සෙට හාන්කවිසියන් වෙලා නෑ.  ගුරුන්නාන්සෙ ඇවිදන් යනකොට මී වස්සත් දැන් හරි හරියට එනවලු පස්සෙන්ම. වෙන අවදානෙක උන්නු  ගුරුන්නාන්ස දැන් ‍මේ වස්සා ගැන විපරමෙන් එන්න පටන් ගත්තලු. ඒ නිසාම පය ඉක්මන් කරනකොට මේ පුතෙයත් හැල්මෙ එන්න තියා ගත්තලු..

උබට කියන්න මයේ පුතේ....., ගුරුන්නාන්සේ සීයා කියාගෙන ගියේ මෙහෙමයි.....    “ඔං දැන් මං  කිට්ටුවමයි වස්සා. දැන් දැන් මූගේ නාස්පුඩු වල හුස්මත් මයේ පිටේ වදින ගානයි. මේ වෙනකොට මේ මහසෝන් අවතාරේ වෙස් හතෙන් එක වේෂයක් වන මී හරක් වේසෙන් බිල්ලක් හොයන මහා කාල මහසෝනා කියලා  මං නිච්චි කොරගත්තා. හතරවරං දෙවි ඇත්තංගේ පිහිට ආනුභාවයෙන් හිතට හයිය අරන් හනි හනිකට අතුරු පාර දිහාවට පය ඉක්මන් කොරේ, ගෝඨයිම්බර සටනෙන් පරාදවෙලා මාරාවේෂෙන් පලිගන්න ජයසේන නොහොත් මහසෝන යොධයානේ ඉතිං නේද ‍මේ කියල මතක් කර ගන්න ගමන්මයි. ඕං ඉතිං දැන් මේ මී හරකාගේ කුර ගැටෙන සද්දෙත් එන්න එන්නම වැඩී. මං මේ හැරමිටියෙ කඩුවට මහසොහොන් අලඟුව මතුරන ගමන් තවත් වේගේ වැඩිකරලා පය ඉක්මං කොරලා එක පාරටම පාර හරහා ඉරක් ගහල ඉරෙන් එහාට පැනල තමයි පස්ස හැරිලා මේ සෙල්ලං දාන පුතෙයා දිහා බැලුවේ. දෙයියන්ටම ඔප්පු වෙච්චාවේ කියලා එතකොටයි මං මුගේ තරම දැක්කේ මූ නිකන් වෙල් යායේ දිගේලි වෙන මී ගවයෙක් වාගේ තුනක් විතර ඇති.. මහසොහොන් අලඟුවට(මන්තරයක්) තියෙනවා මහ විශාල බලයක්. ඒ නිසා මුන්දැට මේ ඉරෙන් මෙහාට එන්න බැරුව හරිම ගොරනාඬුව කුර ගගා පිඹිනවා. ඒ අවස්ථාව පුතේ වචනෙන් කියන්න අමාරුයි ඒ තරම් භයංකරයි. ඒ වෙලාවේ එක පාරට “ගුරුන්නාන්සේ“ ගාලා කව්දෝ මොරදුන්නා හැබැයි ඒක අඬගෑමකට වඩා මොරදීමක් වාගෙයි මට ඇහුනේ. එතකොට මං බලද්දි උන්නේ හේමපාල, මිනිහා තමයි ගමේ දඩයක්කාරයා.. මිනිහා කඩිමුඩියේ දුවන් ඇවිත් ගුරුන්නාන්සෙ තනියා තනියා(රෑනෙන් මිදුන ඇතා) ගාලා වෙඩිල්ලක් පත්තු කලා. එතකොට මහා හඬක් එක්ක ගහක් බිම වැටෙනවා වගේ සද්දයක් ආවා.. ඒ එක්කම හේමපාලයි මායි එන්න ආවා.. මඟදි මං මිනිහගෙන් ඇහුවා විලාප තියනවා වගේ ගුරුන්නාන්සේ ගෑවේ මොටද කියලා. මිනිහා කියපි, “නෑ මං කථාකලේ නෑ කියලා“ අදටත් ඒ කථාකලේ කවුද කියලා මං දන්නේ නෑ.. පහුවෙනිදා උදෙන්ම මං හේමපාලවත් කතාකොරන් සිද්දිය වුන තැනට ගියා එතන මං ඇදපු ඉරනම් තිබ්බා ඒත් අලියෙක්වත් මී හරකෙක්වත් නෑ. එතන තිබුනේ බළල් කුණක්. මේක හේමපාලට පුදුමයක් උනාට මං සිද්දිය වටහ ගත්තා.. තවත් අපිට ආරංචි උනා එතනින් ටිකක් එහාට වෙන්න තිබුන ගෙදරක තලතුනා ගෑණු කෙනෙක්ගේ මලගමක් වෙලා විත්තිය.. මටනම් දැනුනේ පුතේ මූ ගන්න ඕන බිල්ල කොහෙන්හරි අරන් තියනවා කියලා තමයි“ කියලා  ගුරුන්නාන්සෙ සීයා කථාව ඉවර කලා......... 

ආලෝකය නුබටත් ස්තූතී.......!!!

දෑස......,
මුලු ලොවම නුබ දිස් කරන යස
අඳුරු කඩතුරාවෙහි හස
තනිව නුබ දක්වනු කෙලෙස,
එලිය ආලෝකය නුබ
තුලින් ගෙන මසැසට
එය අපට මනහර
මෙන්ම දොම්නස් දසුන් ගෙනහැර
පාන නුබ හරි කෙරුමෙක්ම
තමයි මටනම් හැගීයන
එහෙත් පියකරු ආලෝකය
දුරස් වීනම් නුබෙන් ඈතට
නුබ පාන ඒ හැඩකාර
දසුන් අපිනම් කෙලෙස දකිමුද
නුබට ඒ නිති ලැබෙන සෙනෙහස
තනිව නොම නුබ ලබාගෙන
නුබට නොමසුරු සහය ලැබදෙන
පබ හටද නිති
ලබාදෙනු මැන

අකුණ සහ......

අඳුර විනිවිදින
එලිය විහිදුවන
නිසල නිහඬ බව
දුරකට පන්නන
සීතල අතරින්
හදවත සසලන
සුළං මැද සිනාසෙන
හැඩකාර මේඝ හඬ,
වගෙයි මගෙ හිතම
මැද ඉදන් දඟ කරන
උහුලන් ඉන්නටම බැරි තරම්
බරක් දෙන
හිත පුරා උඩු දුවන

.

.

.

.

.

.
ආදරය....